No need

Ω! Πόσος καιρός πάει από την τελευταία φορά που έκανα ανάρτηση σε αυτό το blog? Πολύς, έτσι δεν είναι;
Έχουν γίνει τόσα πολλά, έχουν αλλάξει πολλά πρόσωπα, αρκετές νέες εμπειρίες και αναμνήσεις δημιουργήθηκαν.
Αλλά!, αλλά....ένα πράγμα έμεινε ίδιο.
Οι γονείς μου. Όσο απαίσιοι και καταπιεστηκοί ήταν, έχουν παραμείνει.
Δεν τους μισώ για αυτό!Φυσικά και όχι.
Τους απεχθάνομαι.

Δεν είναι κάτι σοβαρό ή τρομερό! Σαν όλους τους γονείς είναι απλά φοβιτσιάριδες.
Δεν με νοιάζει πάντως. Εγώ θα φύγω και θα χαθώ. Θα εξαφανιστώ από δίπλα τους.

Θα ζήσω την δικιά μου ζωή και όχι αυτή που αυτοί γουστάρουν.

Δείτε το υπόλοιπο »

Γεια σας

Τραγουδάω όσο πιο δυνατά μπορώ. Όσο τα πνευμόνια μου αντέχουν. Αλλά δεν νομίζω να αντέξω άλλο. Φτάνω στα όρια μου.

Δημιούργησα ένα νέο blog. Ένα ακόμα παιδί. Ελπίζω να σας αρέσει. Τώρα επιτρέψτε μου να χαθώ μέσα στην μαγεία της μουσική.

Αντίο σας.

Δείτε το υπόλοιπο »

Πάει καιρός, έτσι;

Πάει αρκετός καιρός που δεν έχω επισκεφτεί αυτό το site.Αυτό το blog. Άπλα έχουν συμβεί τόσα πολλά και θέλω να τα εκφράσω όλα σε κάποιον, αλλά φοβάμαι για τις κριτικές που ακολουθούν.

Έχω βαρεθεί τους ανθρώπους. Βαριέμαι να τους ακούω, να τους βλέπω, να τους αισθάνομαι τριγύρω μου.

Έχω κρυφτεί εδώ και τρεις μήνες πίσω από μια οθόνη. Πια αυτή η οθόνη είναι κάτι παραπάνω από απλή ασχολία. Έχω σχεδόν ξεχάσει πως είναι να γραφείς στο χαρτί. Το πληκτρολόγιο του laptop μου είναι η προέκταση των χεριών μου.
Έχω ξεχάσει πως είναι να μιλάω ελληνικά, γιατί πίσω από αυτή την οθόνη μιλάω μόνο αγγλικά, και λίγα γαλλικά αν χρειαστεί.
Ναι, κρύβομαι από τον έξω κόσμο, γιατί έχω πληγωθεί, αλλά κυρίως, φοβάμαι.
"Είσαι πολύ μικρή για να έχεις βαρεθεί την ζωή σου." Μου λένε κάποιοι.
"Δεν γίνεται με την πρώτη δυσκολία να θέλεις να βάλεις τέλος στην ζωή σου" Μου λέει η Onee-chan μου.
Και συνεχίζω να προσπαθώ γι'αυτή! Για την onee-chan μου.( Την φωνάζω έτσι γιατί είναι fan των anime. Συγκεκριμένα του One Piece.)

Πάντως, η ζωή συνεχίζει....ευτυχώς ή δυστυχώς...αυτή είναι η ζωή.

"Βάλε τα δυνατά σου!", "Μπορείς να τα καταφέρεις", "Αν δεν είμαστε όλοι εδώ όταν επιστρέψεις δεν πειράζει. Θα είμαι εγώ και θα σε περιμένω." Αυτά, μου τα είπανε κάποια εντελώς άγνωστα άτομα. Κάποια άτομα μίλια μακριά από μένα. Διαφορετικής ή και ίδιας ηλικίας. Αλλά δεν με νοιάζει εμένα. Όχι. Αυτό με συγκινεί και με απογοητεύει τόσο πολύ.
Πώς γίνεται κάποιος τόσο μακριά, που ίσα ίσα μίλησες μαζί του πέντε φορές να σε υποστηρίζει τόσο πολύ;

Εγώ, είμαι ένας άνθρωπος του internet. Έχω βρει το μέρος όπου ανήκω. Γιατί, εδώ, οι άνθρωποι δεν κρίνουν με βάση την εμφάνιση, τα ρούχα ή το κινητό. Αλλά με βάση το πως τους συμπεριφέρεσαι, τους μιλάς.
Γι'αυτό το λόγο, δεν πολυσυμπαθώ τους αληθινούς ανθρώπους πια. Ζω σε ένα φανταστικό κόσμο. Εδώ ανήκω. Και είμαι χαρούμενη για ένα περίεργο λόγο.

Αντίο,

Μικρή Ροκ Πριγκίπισσα  

Δείτε το υπόλοιπο »

Δεν πειράζει

Δεν υπάρχει πρόβλημα αν φοβάσαι. Είναι φυσικό, κανείς δεν γεννήθηκε για να είναι ατρόμητος, δυνατός, θαρραλέος ή τέλειος. Ποτέ. Όλοι, μετά από προσπάθειες, αγώνες και μάχες καταφέραμε να γίνουμε αυτό που είμαστε.
Το να κλαίει κάποιος δεν δηλώνει αδυναμία, αλλά περιθώρια βελτίωσης και δύναμης.
Προσωπικά, φοβάμαι την κάθε μέρα, ώρα, στιγμή. Ποτέ δεν είπα «Κοιτάξτε με! Δεν φοβάμαι τίποτα!» Πάντα φοβόμουν, και ακόμα φοβάμαι. Μα ξέρω, κάπου εκεί είναι κάποιος που θα με βοηθήσει να πάω κόντρα στους φόβους μου. Ποτέ δεν θα βρεθείς μόνος. Ποτέ! Ακόμα κι αν δεν το ξέρεις κάποιος περνάει το ίδιο δύσκολα όσο κι εσύ.   
 Είμαι χαρούμενη, ακόμα κι αν πονάω. Είμαι από αυτούς που βάζουν τους άλλους πιο ψηλά από τους εαυτούς τους. Και πότε δεν χρειάστηκα βοήθεια. Ούτε πρόκειται. Είναι χαζό, γιατί όλοι κάποια στιγμή μεγάλη ή μικρή θα χρειαστούμε βοήθεια. Αλλά εγώ θέλω να βλέπω τους άλλους να γελάνε. Δεν με πειράζει αν κλαίω.

Θα πρέπει να πω αντίο σε μία φίλη, που πιστεύει ότι θα τα βρει δύσκολα εκεί που θα πάει, αλλα ίσως να είναι καλύτερα. Θα γνωρίσει νέους ανθρώπους και θα έχει περισσότερες ευκαιρίες για το μέλλον της. Είμαι ευτυχισμένη για εκείνη.

Εγώ θα μείνω εδώ, σε ένα μέρος που αν και φαίνεται να γνωρίζω δεν το ξέρω καθόλου.Αλλά θα βάλω τα δυνατά μου και θα παλέψω. Πότε δεν θα κάνω πίσω! Ούτε τώρα, ούτε ποτέ. Όσο κι αν πονάει πρέπει να παλέψω και όχι μόνον εγώ αλλά όλοι.

Μικρή Ροκ Πριγκίπισσα  

                                                              

Δείτε το υπόλοιπο »

Είναι κακό που μ'έχει φάει το παράπονο?

Ζηλεύω~! Πραγματικά όμως. Ζηλεύω όλους αυτούς που μένουν Αθήνα ή Θεσσαλονίκη.
Γιατί;
Πολύ απλά γιατί αν είναι otaku μπορούν και οργανώνουν συγκεντρώσεις και στην Αθήνα έχω μάθει ότι γίνονται festivals με θέμα τα anime.
Ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύωωω~!!! Είναι άδικο.
Και κυρίως ζηλεύω αυτούς που ζούνε στο εξωτερικό και έχουν πολύ συχνά anime conventions!!!
Δεν Περιγράφω Άλλο!!!!
Αυτά για τώρα...
Πάντως, αν κάποιος Έλληνας otaku διαβάζει αυτό και γνωρίζει για διάφορες τέτοιες εκδηλώσεις ή ξέρει κανένα site που να λέει για συναντήσεις, ας αφήσει σχόλιο. Δωρεάν είναι!
Ευχαριστώ,

Μικρή Ροκ Πριγκίπισσα  

Δείτε το υπόλοιπο »